Η 21η Νοεμβρίου αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές θεομητορικές γιορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας: τα Εισόδια της Θεοτόκου στον Ναό της Ιερουσαλήμ.

Η σημασία αυτής της εορτής είναι ιερή, καθώς αποτελεί την βάση για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου.

Γράφει ο Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος:

«Χαρούμενη και παράδοξη είναι η σημερινή πανήγυρη, … Σήμερα ο ουρανός και η γη συνεορτάζουν και δοξολογούν το Δημιουργό, που διάλεξε από την ανθρώπινη φύση αυτήν την ευλογημένη από το Θεό κόρη, για δική του κατοικία. Σήμερα ετοιμάζεται η κατοικία του προαιώνιου μυστηρίου που επρόκειτο να φανερωθεί στο μέλλον. Σήμερα αυτή που γεννήθηκε από τον Ιωακείμ και την Άννα, μετά την υπόσχεση σ’ αυτούς, προσφέρεται από τους ίδιους ως τίμιο δώρο σ’ Αυτόν, που αργότερα καταδέχθηκε να γεννηθεί απ’ αυτήν. Σήμερα το ξεκίνημα της χαράς. Σήμερα η κατάργηση της κατάρας της στειρώσεως οδηγείται ως δώρο στα Άγια των αγίων. Σήμερα το περιεχόμενο του κηρύγματος των προφητών οδηγείται στα άδυτα από τον αρχιερέα και προφήτη Ζαχαρία. Εκεί που αυτός μια φορά το χρόνο με ευλάβεια εισερχόταν, η Θεοτόκος παρέμενε συνεχώς ημέρα και νύκτα», για δώδεκα έτη.

Η Εκκλησία, ζώντας πλέον μέσα στην πραγματικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας, δεν εκπλήττεται, αλλά δοξάζει και μακαρίζει την Κυρία Θεοτόκο ως «τον καθαρότατο ναό του Σωτήρος», γιατί αξιώθηκε, με πίστη, αρετή, ταπείνωση και σεμνότητα να προσελκύσει τη χάρη του Θεού και να γίνει Μητέρα του Σωτήρα μας, «το Ιερό θησαύρισμα της δόξης του Θεού».

Εκτός από θρησκευτικό γεγονός, η μέρα αυτή συνδέεται με τον αγροτικό κύκλο και τη σπορά, καθώς ο Νοέμβρης είναι ο μήνας που οι γεωργοί βρίσκονται στο μέσο της σποράς.

Για αυτό και η Παναγία της ημέρας συχνά αναφέρεται ως Μεσοσπορίτισσα, Αρχισπορίτισσα ή Πολυσπορίτισσα, συμβολίζοντας την ευφορία της γης και την καλή σοδειά.

Το Έθιμο με τα πολυσπόρια – Παράδοση και συμβολισμός
Στις αγροτικές περιοχές της Ελλάδας – ιδιαίτερα στη Μικρά Ασία – οι γεωργοί τηρούσαν ένα ιδιαίτερο έθιμο: παρέδιδαν μέρος του σπόρου τους στην εκκλησία για ευλογία, πριν συνεχίσουν τη σπορά, με την ευχή «να καρπίσει και να χορτάσουμε». Κάθε σπόρος είχε τη δική του σημασία, αντιπροσωπεύοντας υγεία, ευφορία, προκοπή και οικογενειακή ειρήνη.

Η παραδοσιακή αυτή πρακτική ονομάζεται «ευχετικό πολυσπόρι» ή πανσπερπία και έχει διατηρηθεί με μικρές παραλλαγές σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Την ημέρα της γιορτής, τα βρασμένα δημητριακά και όσπρια ανακατεύονται σε μια κατσαρόλα, δημιουργώντας τα πολυσπόρια, ένα φαγητό που αποτελεί προσφορά στη γη και σύμβολο ευλογίας για τη νέα σοδειά.